کلاهی که برداشته نشد

سلام ....نمیدونم برداشتم از اینکه میخوایین مشکلات بچه ها رو به مسولین برسونین درسته یا نه ....ولی قصه ی غصه های ناگفتمو تو همه تنهایی مینویسم.   هفده سالم که بود فقط خانوادم بیان کردن که من دچار یک بیماری ژنتیکی پیشرونده هستم از اون روز به دلیل فقر خانوادم فقط رشد بیماریمو میدیدم بدون هیچ حمایتی که از خانواده فقیر و پر جمعیت من بشه ...   داشتم روز به روز ضعف های جسمیمو می دیدم تا اینکه یک سال بعدش یه ازدواج ناموفق داشتم تو نوزده سالگی به بهزیستی مراجعه کردم تا حمایتم کنن ...دوباره ازدواج کردم اولین بچم یک ساله شد شوهرم بهم خیانت کرد و ترکم کرد. تو یه خونه اجاره ای یه زن معلول با یه بچه ی شیر خواره تنها بی کس موندم. به بهزیستی مراجعه کردم گفتن ما نمیتونیم برات کاری بکنیم حتی شیر خشک بچمو قبول دار نشدن. گذشت همه سختی های اون زمان باعث شد دوباره با شوهرم ادامه بدم. دخترم و بار دار بودم که تو بیمارستان دوباره شوهرم ترکم کرد! من تو بیمارستان موندم حتی پول بیمارستان رو نداشتم که بچمو تو بیمارستان گذاشتم اومدم که بهزیستی حمایتم کنه اولین حرفی که از مددکارم شنیدم این بود که چرا دوباره بار دار شدم و دیگه اینکه بهزستی بودجه نداره کمک کنه ...من برگشتم و یواشکی از بیمارستان فرار کردم ....   تا این زمان سخت کار کردم ...تسبیح نخ کردم ...تو خونه ها کار کردم ....وعده های غذا رو کمتر کردم ...سخت زن کلاهی که برداشته نشد...

  ای احمدیان به نام احمد صلواتهر دم به هزار ساعت از دم صلواتاز نور محمدی دلم مسرورستپیوسته بگو تو بر محمد صلوات   خداوند می فرماید:هرکه گرفتاری و مصیبتی بر او وارد آمد او بر آن مصیبت صبور و بردبار بوده من حیا میکنم در روز قیامت برای او پرونده ای باز کنم.   معلول توان یابی است که از فضای پاییزی بهار می سازد!   فرا رسیدن سالروز تولد حضرت ختمی مرتبـتمحمد مصطفـی رسول الله (ﷺ) و حضرت امام جعفر صادق (علیه السلام) را به عموم مسلمین جهان، و هم زمانی با روز جهانی معلولین را به تمامی معلولین صبور با نشاط تبریک و شادباش عرض می نمایم.     متاسفانه مرورگر شما، قابیلت پخش فایل های صوتی تصویری را در قالب HTML5 دارا نمی باشد.توصیه ما به شما استفاده از مروگرهای رایج و بروزرسانی آن به آخرین نسخه می باشدبا کلاهی که برداشته نشد...

  سلام به شما دوستان همیشه همراه ؛ امیدوارم حالتون خوب باشه. اگر جویای حال من باشید،باید عرض کنم خدمتتان حال جسمی خوبه ولی حال روحیم تعریفی نداره.☹️ دلایل زیادی هست که متاسفانه همه اش قابل ذکر نیست.چند وقتی هست که خاطره ننوشتم،دلم خیلی تنگ نوشتن شده.اما متاسفانه ابزار خاطره نویسیم سوخته! قبلاها ابزار نوشتن یه خودکار بود و یه برگ دفتر.اما تو این دور زمونه همه چیز دیجیتالی شده و تکنولژی جای تمام ابزارآلات قدیمی رو گرفته. درسته کار با لوازم هوشمند خیلی سریع تر و آسونتر پیش میره اما هیچی جای نوشتن روی برگه و نقاشی بروی بوم نقاشی و خوندن کتاب زیر چراغ خواب و... خواهد گرفت.   وقتی تمام کارِت با لوازم دیجیتالی باشه، باید منتظر خراب شدنش و عقب موندن کارات باشی. متاسفانه برای منم همین اتفاق افتاد.من کلاهی که برداشته نشد...